هر کاری شروع آن سخت تر روال عادی آن کار است ، انگار این شروع بعضی مواقع خیلی طول می کشد .
چرا شروع کار خیلی طول می کشد ؟
چون یک مشکل وجود دارد ، وقتی که کاری را مدت ها به تعویق می اندازیم ، متاسفانه این کار را بدون هیچ علامت یا نشانه ای به تعویق می اندازم ، من در این کار استاد هستم ،
بدون اینکه حتی خودم هم خبر دار شوم . مدتها کارهای را که باید خیلی قبل تر انجام می داده ام ، مدام به تعویق می اندازم .
این مشکل برای من به وجود آمده است ، متاسفانه ما آدم ها به طور ذاتی مشکلاتی را که داریم، را انکار می کنیم .
ولی باز هم می گویم این مشکلات برای ما آشکار نیستند ،
بیشتر مواقع پنهان اند ، همیشه فکر می کنیم ، همه چیز روبراه است ، در صورتی که مشکلاتی داریم .
حتی خودمان هم از آنها خبر دار نیستیم ،
وقتی یک املاء برای یک دانش آموز می گوییم ، اگر آن املاء را به خود آن دانش آموز بدهید، تا آن را تصحیح کند . غلط های املایی کمی در آن پیدا نمی کند . شاید هیچ غلط املایی پیدا نکند .
یا حتی خودمان ، اگر بخواهیم ، غلط های املایی خودمان را صحیح کنیم .
اگر چند بار آن را صحیح کنیم ،
با این مسئله روبرو می شویم ، غلط های املایی را اصلا پیدا نمی کنیم ،
ولی وقتی به یک معلم آن را می دهید ، یا شخصی به غیر از خود شما می بینید .
بعضی از اشتباهات را داشته اید ، به نظر شما اشتباه نبوده اند .
اشتباهاتی را که پنهان هستند ، را پیدا کنیم ، مثل : به تعویق انداختن یک کار مهم ، را در درون خود پیدا کنیم .
بعد کاری کنیم ، از این به بعد با این مشکل در زندگی ، آن را ببینیم . سعی نکنیم ، آن را دوباره پنهان کنیم .
نظر شخصی من این است .
وقتی این مشکل را دارم ، سعی کنم ، دوباره آن را تکرار نکنم .
البته ممکن است ، بعضی از مشکلات هم بهتر است ، دیده نشوند .
در اینجا در مورد مشکلات عادی کاری بحث می کنم ، اگر مچ کاری اشتباه را بگیریم . دوباره آن را تکرار نمی کنیم .
یا حداقل سعی کنیم ، کمتر یک اشتباه را تکرار کنیم .
بعضی از اوقات هم ، مشکلاتی داریم ، به عنوان نقطه قوت از آن ها یاد می کنیم ، گاهی مشکلاتی دارم ، خودم هم از آن وجود آنها خبر دار نمی شوم .
ما آدم ها موجودات ساده اما پیچیده ای هستیم .